BEZSENNOŚĆ

Miał z 40 lat. Twarz zmęczona, jakby był już u progu swego wyczerpania. Cera szara. Oczy sine i podkrążone. Spory zarost. Płytki oddech. Ubrany w bojówki i wojskowe buty.

– Siadaj – powiedziałem do niego z uśmiechem – Co tam sex, miłość czy pieniądze ? – sala w śmiech, ale On nie bardzo się uśmiał. Popatrzył na mnie. Wziął oddech.

– Sen. Nie mogę spać. Wybudzam się non stop. Nie mam już siły. Jestem nieprzytomny w dzień. Zasypiam dopiero nad ranem.

– Spać nie mogą Ci, którzy czuwają. Od kiedy tam masz? – zapytałem już całkiem poważnie.

– Zaczęło się… – zawiesił głos. Popatrzył w przestrzeń. Coś obliczał w głowie – z pół roku temu.

– Co się stało pół roku temu ? – zapytałem.

– W zasadzie nic. Praca, dom, dzieci. Choroba żony – odpowiedział, jakby recytował.

– Na co żona jest chora ? – zapytałem.

– Już na nic. Była na najpopularniejszą chorobę na świecie.

– Jak ją przeszła ? – pytam drążąc temat, bo czuje, że jest w tym jakaś niewypowiedziana energia.

– Wszystko szło ok. Ale w pewnym momencie miała problem z oskrzelami. Dusiła się. Saturacja jej spadła. Na szczęście po sterydach wszystko poszło w porządku.

– Kiedy się dusiła? – pytam.

– W nocy – odpowiedział.

– A Ty wtedy spałeś ? – Tak. Nawet nie usłyszałem.

– A od następnej nocy już nie mogłeś spać ? – pytam.

– Hmmm – zastanawia się. W jego oczach pojawił się błysk. – W sumie chyba, to bardzo możliwe, że tak właśnie było – widać na jego twarzy, że kropki mu się jakoś połączyły.

– Ustawmy to – proponuję.

– ok – zgodził się.

Stawiam żonę i jego. Żona staje naprzeciwko reprezentanta klienta. A reprezentant klienta w płacz. Ale jaki… jak małe dziecko.

– Nie umieraj proszę. Mamy dzieci. Proszę nie umieraj. Żona patrzy gdzieś w przestrzeń, jakby na kogoś. Dostawiam kogoś, bo czuję, że w przestrzeni jest ktoś jeszcze. Osoba natychmiast ląduje na ziemi z kaszlem, jakby się dusiła.

– Czy był ktoś kto się udusił w nocy? – pytam klienta siedzącego na krześle przy mnie.

– Tak. Najmłodsza siostra mamy, jak miała może z trzy miesiące… ale to było… – i zanim zdążył wypowiedzieć do końca, reprezentant który przed chwilą kaszlał i się dusił bierze głęboki oddech leżąc na podłodze, i zapada się jakby w głęboki rozluźniony sen.

– To o nią tutaj chodzi. Żona przypomniała. Ktoś spał, i się nie obudził, gdy to dziecko się udusiło. Dziadek ? Babcia ? Dostawmy ich.

Dostawiam reprezentantów. Dziadek pada na kolana i zaczyna płakać. Klient patrzy na dziadka i też zaczyna płakać.

– Nie usłyszałem, nie było mnie, to przeze mnie – szepcze dziadek do zmarłej dziewczynki. Klient wstaje z krzesła i przytula się do dziadka w głębokim szlochu. Trwa to kilka minut. Dziadek, jakby dopiero pozwolił sobie na swoją żałobę. Po chwili proszę dziadka, aby popatrzył na wnuka i powiedział co czuje.

– To moje Sylwester. To moje dziecko. Nie Twoje. To moja wina. Nie Twoja. To mój los. Nie Twój. Ty możesz spać Sylwester. Ja będę czuwać – wnuk się uspokaja. Reprezentantka żony klienta bierze głęboki oddech. Wiatr w tym samym momencie otwiera okno na Sali warsztatowej z hukiem. Wpływa dynamicznie rześkie powietrze. Ciary po plecach.

– Wszyscy możemy już głęboko odetchnąć – stwierdzam.

Klient podchodzi do reprezentantki żony. Ta wreszcie jakby odmrożona. Patrzy na męża z delikatnym uśmiechem.

– Dziękuję, że mi przypomniałaś o cioci, i historii dziadka – mówi do niej z miłością w oczach.

Reprezentantka żony patrzy na Sylwestra i całuje go w policzek.

– Dziękuję. Nie stoję w tym ustawieniu przypadkiem. Mojej babci dziecko, też udusiło się w nocy. Łzy zaczynają jej płynąć po policzkach. Popatrzyłam tutaj, też na swoje. Dziękuję.

– Dziękuję.

Kurtyna w dół.

Tak wiele można było tu zobaczyć. W tym procesie. Niedokończone historie naszych przodków, chcą dokończyć się w nas. Partnerzy sobie służą. Wyobrażenie mniejszego w systemie może prowadzić ze ślepej miłości do utraty zdrowia, a nawet życia. Nie żyjemy tylko dla siebie. W życiu nie ma przypadków. Grupę na warsztaty zbiera sam Pan Bóg.

Po kilku tygodniach dostałem maila: Śpię spokojnie, i głęboko. Odwiedziłem grób cioci i dziadka. Puściło. Dziękuję.

* imiona zostały zmienione. Sesje opublikowana za zgodą.